‘Laten we zowel de Kerstman als Sint Nicolaas maar vervangen door onze Heilige Jacobus’. Die gedachte kwam bij me op na de commotie die de Italiaanse bisschop Antonio Staglianò onlangs veroorzaakte. Op een kinderfeest – ter ere van Sint Nicolaas – verklaarde hij dat de Kerstman niet bestaat. Op facebook reageerde het merendeel van de ouders woedend.
De woordvoerder van het bisdom haastte zich om de uitspraken af te zwakken, maar meldde ook wat de bisschop wél wilde, namelijk kinderen meer bewust maken van de betekenis van Kerstmis en zijn mooie tradities. ‘We moeten de fantasie van kinderen niet afbreken, maar er goede voorbeelden uit halen die positief zijn voor het leven. De Kerstman is een effectief beeld om het belang van geven, vrijgevigheid en delen over te brengen.’
Zelf zegt de bisschop het – in een interview met de krant La Repubblica – anders: ‘Ik heb ze niet verteld dat de Kerstman niet bestaat. We hadden het over de noodzaak om onderscheid te maken tussen wat echt is en wat niet. Kerstmis is geen christelijk feest meer. De kerstsfeer van lichtjes en winkelen heeft de plaats van Kerstmis ingenomen.’
Hij verwijst ook naar Sint Nicolaas die – volgens hem in tegenstelling tot de Kerstman – wel zou zijn gebaseerd op een historische figuur. Een heilige die van oudsher wordt geassocieerd met vrijgevigheid en het delen van je eigen bezit met minder bedeelde mensen en kinderen. Sint Nicolaas is volgens de bisschop dan ook een beter voorbeeld dan de veel te commerciële Kerstman.
Wat zou monseigneur Antonio Staglianò teleurgesteld zijn als hij zou kennismaken met ‘onze’ Sinterklaas. De goedheiligman wiens wortels door de commercie doeltreffend zijn losgetrokken van zijn ooit zo barmhartige aandacht voor ‘de minst bedeelden’.
Nee, dan onze Heilige Jacobus, die keer op keer leert dat ‘de camino geeft wat je nodig hebt’, dat wildvreemden er voor je zijn zonder iets terug te verlangen, dat dankbaarheid niets te maken heeft met een afgevinkt verlanglijstje.
Namens alle medewerkers van de Ultreia wens ik je een gezegend Kerstfeest en een liefdevol 2022.
Francine van den Bergh
Op zaterdag 22 januari organiseert de werkgroep Hospitaleren twee informatiebijeenkomsten met als onderwerp: Het vinden van een herberg om te hospitaleren.
Tijdens deze ochtend- respectievelijk middagbijeenkomst willen we leden van het Genootschap die graag aan de slag willen als hospitalero, helpen om een geschikte herberg te vinden.
De bijeenkomsten vinden plaats in het Huis van St. Jacob op het Janskerkhof in Utrecht.
Wil je in 2022 gaan hospitaleren en zoek je een herberg, meld je dan vóór 15 januari aan door een email te sturen aan de werkgroep Hospitaleren (gebruik de knop hieronder).
Minke Joosse,
Secretaris Werkgroep Hospitaleren
Pech onderweg met je fiets; nooit leuk. Maar werkgroep Jacobike helpt je: op www.santiago.nl vind je in FAQ’s 19 en 20 tips over het voorkomen en verhelpen van problemen. FAQ 21 bevat een lijst van veel fietsonderdelen in het Frans, Spaans en Portugees.
Binnenkort voegen we een lijstje toe met noodzakelijke reserveonderdelen en gereedschap.
Een aantal tips:
Hoe geavanceerder je fiets, hoe kleiner de kans dat de onderdelen in de binnenlanden van Frankrijk en Spanje bekend, te repareren en verkrijgbaar zijn.
Zorg dus dat je fiets tiptop in orde is bij vertrek en overleg met je fietsenmaker welke specifieke onderdelen je als reserve moet meenemen en dat je hem kan bellen bij problemen.
Aan te raden is om vooraf een cursus fietsreparatie te volgen, bijvoorbeeld bij de Vakantiefietser. Of informeer bij je eigen fietsenmaker.
Het aantal fietsenmakers op de camino is niet heel groot. De routeboekjes van Sweerman bevatten een actueel overzicht. De meeste fietsenmakers tref je in de grotere plaatsen.
Let op: in Spanje zijn fietsenmakers van zaterdagmiddag tot dinsdagochtend gesloten. Grote supermarkten die ook fietsen verkopen kunnen uitkomst bieden: zij hebben vaak de meest elementaire onderdelen in huis. Als je geluk hebt werkt er een handige Jean of Pedro die je verder kan helpen.
Kun je de pech niet zelf oplossen en is er geen fietsenmaker in de buurt? Vraag locals of er in de buurt iemand is die fietsen repareert. Vaak is dat het geval, bijvoorbeeld de plaatselijke garagehouder of witgoedzaak. Meestal zijn andere fietsers ook bereid om je te helpen.
Fietsverzekeringen met pechhulp en met Europadekking, bieden alleen thuis-brengservice, je fiets wordt niet ter plekke gerepareerd.
E-bikes
Sites met onderhoudstips en oplossingen voor veel voorkomende pechgevallen bij e-bikes zijn die van de ANWB (anwb.nl/fiets/onderhoud/pechhulp-elektrische-fiets) en efietser (e-fietser.nl/categorie/artikelen/onderhoud). Ook blogs van e-bikers op bijvoorbeeld wereldfietser.nl kunnen uitkomst bieden. Méér nog dan voor gewone fietsen geldt: bereid je goed voor.
Sinds juli 2020 zijn wij als werkgroep spiritualiteit (WGS) actief met een geheel nieuw team: Alex(ander) Hartman Kok (voorzitter), Marianne Witlox (secretaris) en Anne-Marie Reimert (workshopspecialist), vanuit het bestuur aangevuld met Herman Velvis.
De komende jaren willen wij een laagdrempelige werkgroep zijn met een actieve, aansluitende rol voor leden – regio’s – werkgroepen. Om te beginnen hebben we onszelf een aantal vragen gesteld: Wat is spiritualiteit/wat betekent het voor jou? Welke wensen/verwachtingen hebben de regio’s, andere werkgroepen? Hoe verwoorden (herwaarderen?) we onze activiteiten binnen het Genootschap? Heeft/kent het woord spiritualiteit een bijklank? Of, hoe en welke mate zou men de WGS missen als die er niet (meer) is?
Momenteel werken en worstelen wij met plezier aan de invulling van dit vraagstuk. Daarnaast besteden we aandacht aan de ‘rijdende trein’. Binnenkort zijn wij aanwezig bij de training van de werkgroep hospitaleren (zie elders in deze Ultreia). Anne-Marie en Marianne zijn gestart met het opfrissen van een aantal bestaande activiteiten. Voor Pasen 2022 denken we aan een camini – mini retraite: een rondgang door Deventer tussen ‘engelen’ – pelgrims – kerk – moderne devotie. Deze week praat ik onder de provocatieve, door mij bedachte werktitel ‘Boeddha is de nieuwe tuinkabouter?’ over de rol van spiritualiteit met Hijme Stoffels (van de voordracht over wonderen bij de najaarsbijeenkomst op 6 november jl.).
Natuurlijk is ook jouw input zeer welkom! Of kom ons team versterken.
We hebben twee vacatures. We zoeken een workshopbegeleider en een communicatiespecialist. Heb je interesse of ken je iemand die deel wil uitmaken van een van de plezantste werkgroepen van het Genootschap? Tip ons!
Elke bijdrage, elk idee, elke suggestie is welkom. Deel ze via/bij zoom – teams | koffie – thee – warme choco – wandel afspraak | bel – app 0651105595 of mail (gebruik daarvoor een van de knoppen hieronder).
Alex, mede namens Marianne, Anne-Marie en Herman
De Jacobsstaf verschijnt vier keer per jaar, vervult een belangrijke rol binnen het Genootschap en wordt samengesteld door een enthousiast team van vrijwilligers: de kernredactie (hoofdredacteur, eindredacteur, redactiesecretaris en twee redacteuren) en enkele vaste medewerkers. De kernredactie verzorgt de productie van het blad en de medewerkers leveren artikelen en dragen bij aan het beleid. De kernredactie vergadert vier keer per jaar over het komende nummer. Daarnaast vergaderen kernredactie en medewerkers vier keer per jaar om ideeën voor nieuwe artikelen en verdere plannen te bespreken.
Vanwege vertrek van de hoofd- en eindredacteur zijn we op zoek naar bevlogen opvolgers die met liefde, plezier en creativiteit ieder kwartaal weer een mooi blad willen maken. Relevante ervaring en dito opleiding zijn een pre.
Taken hoofdredacteur m/v:
– redactie- en medewerkersvergaderingen leiden;
– in nauwe samenwerking met het kernteam de dagelijkse gang van zaken verzorgen (contacten met redacteuren, medewerkers en externe partijen enz.);
– contacten onderhouden met vaste leveranciers van content (columnisten, illustrator, puzzelmaker), partijen binnen het genootschap (bestuur en werkgroepen) en externe partijen (vormgever en drukker);
– kopij beoordelen, in overleg met de overige redactieleden;
– ideeën aandragen, in overleg met de overige redactieleden en medewerkers;
– met enige regelmaat bijdragen aan de inhoud;
– artikelen redigeren (samen met de kernredactie).
Voor meer informatie: mail André Brouwer (via de knop hieronder) of bel hem: 06 55 55 49 33
.
Taken eindredacteur m/v:
– samen met de hoofdredacteur en secretaris zorgdragen voor de dagelijkse gang van zaken;
– artikelen redigeren;
– beeldmateriaal bij artikelen (uit)zoeken;
– contact onderhouden met vormgevers;
– jaarplanning maken;
– kopij beoordelen en ideeën aandragen, in overleg met de overige redactieleden;
– met enige regelmaat een inhoudelijke bijdrage leveren.
Voor meer informatie: mail Pieter-Bas de Jong (via de knop hieronder) of bel hem: 06 30 23 10 84
Voor beide functies vragen wij:
– uitstekende beheersing van de Nederlandse taal;
– redactionele vaardigheden;
– goede communicatieve vaardigheden;
– goed kunnen samenwerken;
– ervaring met en voldoende tijd voor vrijwilligerswerk;
– affiniteit met pelgrimeren en het Genootschap.
Wil je meteen solliciteren?
Mail je gegevens en motivatie aan Gabriel van de Luitgaarden.
De werkgroep Santiago Students laat studenten kennismaken met wandelen en pelgrimeren. Bewegen, tot rust komen en vertragen, onbekende plekken ontdekken, goede gesprekken onderweg: wandelen helpt studenten om lichamelijk en mentaal fit te blijven.
Afgelopen jaar is onder leiding van Marian Timmermans van Young & Holy een enthousiaste werkgroep aan de slag gegaan. Het team van Santiago Students bestaat uit vijf studenten die zelf ervaring hebben met pelgrimeren. Het team zet wandelroutes in studentensteden uit, doet de promotie en PR bij studentenverenigingen en schrijft nieuwsbrieven en blogs.
Haske Reiling wordt per 1 januari 2022 de nieuwe coördinator van de werkgroep Santiago Students.
Janneke Schievink, aspirant bestuurslid, is vanuit het genootschap de contactpersoon voor dit enthousiaste team.
Nieuwsgierig naar Santiago Students? Kijk eens op onze pagina op de website en/of volg ons op instagram.
Het blijft een vreemde tijd; hoe mooi zou het zijn als alles weer een beetje normaal werd. Gewoon ongestoord weer bij elkaar komen zonder die anderhalve meter, zonder dat mondkapje en natuurlijk zonder angst om besmet te worden of iemand anders te kunnen besmetten.
In 2021 moesten wij negen groepen hospitaleros teleurstellen omdat het door het virus te risicovol werd om in Roncesvalles te werken. Wat ons in 2021 echter opviel is de loyaliteit van onze hospitaleros: ondanks dat een groot aantal hospitaleros niet kon worden ingezet en ondanks het uitblijven van concrete perspectieven die wij nauwelijks konden bieden, hebben toch de meesten hun diensten voor 2022 opnieuw aangeboden. Wij hebben respect voor die loyaliteit en voor de grenzeloze inzet van al onze hospitaleros die ook dit jaar in Roncesvalles hebben gewerkt. In totaal hebben wij in 2021 toch maar mooi 13.470 pelgrims ontvangen en geholpen.
Wij zijn de smeerolie van Roncesvalles. Zonder ons gaat het daar scheuren, knarsen en barsten. Heel vaak wordt ons door het Colegiata van Roncesvalles verteld hoe blij zij met ons zijn en hoe goed wij alles in het werk stellen om het – op een professionele manier – de pelgrims naar hun zin te maken.
Niet alleen missen wij de medewerkers in Roncesvalles en het Colegiata, maar omgekeerd is dat zeker ook zo. Langzamerhand zijn wij met hen een onlosmakelijk geheel geworden en dat is dankzij de inzet van onze trouwe hospitaleros. 
En nu op naar 2022. Met elkaar en voor elkaar maken wij er een beter en mooier jaar van. Een jaar waarin vele uitdagingen op ons liggen te wachten, maar ook een jaar waarin weer vele pelgrims een beroep op ons zullen doen.
Wij wensen iedereen fijne dagen, een grenzeloos 2022 en blijf gezond.
Werkgroep Hospitaleren in Roncesvalles
Vrijdag 10 december waren mijn vriend en ik in Erica (Drenthe) om Johannes Hermannus Rohling (Hans) zijn compostela en afstandsgetuigschrift terug te geven. Onder het genot van een kopje koffie hebben we over de camino en de speurtocht naar de compostela gesproken.
Alleen voor de foto even geen 1,5 m
Hans had zijn compostela in een net van zijn rugzak gedaan en daar was hij uit gevallen. Het bagagepersoneel vond de koker los en gooide hem op de band. Daar was het, samen met mijn rugzak, een van de laatste bagagestukken uit het vliegtuig. En omdat het vliegtuig meer dan twee uur vertraging had, en we nog een lange reis moesten maken – Hans naar Erica en wij naar Enschede – was er geen tijd te verliezen.
Hans heeft indertijd met het Genootschap gebeld om te informeren of zijn compostela gevonden was. Nee dus (op dat moment). En ik had via Herman Velvis laten controleren of Hans lid was. Nee dus. Ik was dan ook ontzettend blij toen hij zich, dankzij het bericht in de Ultreia, per mail meldde bij mij. Immers, als je een afstandscertificaat erbij hebt, dan moet de afstand wel belangrijk zijn, zo dacht ik.
En zo was het ook. Hans was verrast en erg blij dat hij toch zijn originele compostela terugkreeg. Hij had wel een nieuwe aangevraagd, maar voor hem was vooral het afstandscertificaat van belang. Hij is namelijk van Porto naar Santiago gelopen langs de kust tot aan de grens. Dat is 40 km verder dan via de andere weg/wegen.
Daarom mijn heel hartelijke dank aan de lezers die mij hebben geholpen Hans te vinden, zodat ik hem zijn compostela en afstandscertificaat kon teruggeven. Een lezer van Ultreia heeft via facebook Hans getraceerd en mij en Hans gemaild. Twee andere speurders mailden me, maar kwamen in de ‘map ongewenst’ terecht en werden door mij weggegooid, zonder bedankje. Ook hen wil ik bij deze alsnog heel hartelijk danken voor hun speurtocht.
Siny Wolters
Op donderdag 11 april 2019 kwam ik samen met een Spanjaard, Gabriel, en een Française, Anne, aan bij Cruz de Ferro. We hadden het over de stenen die we bij ons hadden. De Spanjaard had, naast een eigen steen, nog een steen bij zich.
Hij liet hem zien. Tot mijn verbazing stond er een Nederlandse tekst op. Gabriel vertelde toen het volgende verhaal.
Hij had de steen meegekregen van een vriend. Die vriend had een aantal jaren geleden, samen met zijn zoontje, een stuk van de Camino Francés gelopen. Zij hadden toen kennisgemaakt met andere pelgrims, die hun steen aan hen hadden laten zien. Een daarvan had een heel bijzonder formaat, en vooral het zoontje vond hem prachtig.
Een paar dagen later zei het zoontje tegen zijn vader: ‘kijk eens wat ik heb.’ Hij had de steen gepakt en gehouden!
Op dat moment was er geen mogelijkheid meer om de steen terug te geven. Gabriels vriend had hem al die tijd bewaard en gaf hem aan Gabriel mee om de steen alsnog bij Cruz de Ferro neer te leggen.
Ik ervoer deze ontmoeting zelf als een ‘wonder van de camino’. En nu wil ik graag aan de rechtmatige eigenaar of eigenaresse van de steen laten weten dat hij terecht is en is achtergelaten op de plek waar hij hoort.
Ik hoop dat diegene deze oproep ziet. Of dat er iemand reageert die deze steen herkent. Als de eigenaar of eigenaresse meer wil horen, dan kan hij of zij contact met mij opnemen. Ik heb naast de foto bij dit artikel nog meer foto’s. Gebruik de knop onder dit artikel om mij een mail te sturen.
Ik hoop dat de cirkel rond komt, dat zou toch mooi zijn!
Noëlle Sant
21 september 2021 – Ralph is kwijt. Ging foto’s maken in Hornillos del Camino. Niet meer gezien. Komt wel weer, toch raar, geen antwoord op de app of telefoon. De Meseta is, na Burgos, echt wel begonnen, de leegte, met glooiingen en valleien. Hontanas dook opeens op.
Ik pelgrimeer met de as van mijn vrouw Aafke. De as die ik ga uitstrooien in haar geliefde Muxia.
22 september 2021 – Ralph is doorgelopen. Geen afscheid genomen. Weg …
Ik dacht dat hij ergens achter me liep. Na een uur kwam hij nog niet opdagen in Hontanas. Geen reactie. Later, veel later wel: hij wilde per dag meer lopen dan ik. En hij wilde mij ‘nicht verletzen’. Wat dus nu precies wel gebeurde.
Voorgeschiedenis: ik ontmoette Ralph in 2018 op de Camino. Hij was weduwnaar. Zijn verhaal trof me en we liepen veel samen. Terug in Nederland, later dat jaar, bleek mijn vrouw Aafke ziek, hersentumor. Hij liep met mij de Nijmeegse Vierdaagse in 2019, logeerde een week bij ons en vertrok in tranen bij het afscheid van Aafke. Ze overleed in juni 2020. Ik heb hem gevraagd met mij de Camino te lopen, als ik Aafke’s as ga verstrooien. Ben daarvoor in Schwerin geweest om goed af te spreken; ik wil regelmatig ook een dag alleen lopen.
‘Alles gut’. Hij aarzelde om mee te gaan. Corona-angst. Plotseling had hij geboekt. Een week voordat ik wilde vertrekken. Die dagen heb ik nu over. Zijn dilemma was bij de asverstrooiing te zijn of meer kilometers per dag.
Het was pijnlijk en verdrietig, zo zonder afscheid door lopen. Het spijt hem, appte hij.
Toen een medepelgrim vroeg waar mijn vriend was, kwam ik niet uit mijn woorden en overviel me een huilbui.
Het is blijkbaar ook camino. Loslaten, alleen verder …
Herveld, 19 november 2021
Rient Ploeger
*(Deel 1 verscheen in Ultreia 109 december 2020)
In september 2020 begon mijn camino avontuur.
Wat bedoeld was als een eenmalige reis om even tot mijzelf te komen is uitgegroeid tot een ware obsessie. Ik liep de camino om het Covid-19-virus te ontlopen en kwam terug met een heel ander ongeneeslijk virus: het caminovirus.
En ja, zelfs in coronatijd heb ik dit jaar nog twee keer kunnen toegeven aan de drang om te lopen. In mei de Camino Inglés met mijzelf en een week later het Spaanse deel van de Camino Portugués (omdat Portugal zijn grenzen gesloten had voor ons besmettelijke Nederlanders), vanaf Tui met mijn zoon Max. Alleen lopen is helemaal fantastisch maar met je oudste zoon is natuurlijk het summum.
Op de vijfde dag, vlak voor Caldas de Reis, kwamen we dit beeldje op een hoge sokkel tegen. Naast wandelaar ben ik ook een fervent beeldhouwster en dit beeldje inspireerde mij om de camino met beeldhouwen te verbinden. Eenmaal thuis heb ik mijn eigen caminobeeld gemaakt.
Ik heb het beeldje voor mijzelf in brons laten gieten en tevens van het origineel een mal gemaakt. Met de mal giet ik het beeldje zelf in een kunststof versie. Trots ben ik op het kleine maar o zo belangrijke detail op de rugzak: de St. Jacobsschelp.
De komende jaren krijgt iedereen die met mij een hele of een deel van een camino loopt een zelf gegoten versie als herinnering. Het eerste exemplaar was natuurlijk voor mijn zoon en inmiddels kan ik mijn goede caminovriend Don ook een exemplaar geven. Met hem heb ik in november vier dagen meegelopen vanuit Porto.
Volgend jaar loop ik de Camino del Norte. Ik ben benieuwd hoeveel beeldjes ik daarna mag weggeven.
Als jij meer wilt weten over mijn pelgrimsbeeldjes, kun je me een mail sturen (via onderstaande knop).
Patricia Musters
In oktober 2021 publiceerde de Kristlik Fryske Folksbibleteek (KFFB) de nieuwe Friestalige roman Hertsear, geschreven door Jikke Olivier. Deze roman beschrijft de gevolgen van een fataal verkeersongeluk voor de dader en voor de achterblijvers van het slachtoffer.
Wilt Jorna, een jongeman van dertig jaar, wandelt de Camino del Norte naar Santiago de Compostela, om een trauma te verwerken. Buiten zijn schuld om heeft hij een fietser aangereden, die de klap niet heeft overleefd. Wilt is door de rechter vrijgesproken, maar hij voelt zich toch schuldig. Onderweg op de camino ontmoet hij andere pelgrims, ieder met een eigen verhaal. Eén van die mede-pelgrims is Amy Carpenter, een jonge Canadese vrouw, wier beide ouders zijn overleden als gevolg van een verkeersongeluk. Zij worstelt met haatgevoelens tegenover de dader. Beide jonge mensen proberen een pad te vinden om het leven weer aan te kunnen. Dat valt tegen.
Er zijn al veel reisverslagen van pelgrims verschenen. Dit caminoverhaal onderscheidt zich van de andere door de beschreven problematiek van het als pelgrims samen verwerken van elkaars trauma wegens een fataal verkeersongeluk, dat als een rode draad door de beschrijving van de pelgrimstocht heen loopt.
Over deze bijzondere Friestalige roman publiceerde ik in november 2021 als lees-aanbeveling een blog (te lezen via de knop hieronder).
Wellicht is het boek een aanrader voor jou als je de Friese taal kunt lezen, en het is ook een leuk cadeau om te geven aan een Friestalige pelgrim.
Wiep Koehoorn, Refugio Ultreia Feinsum
Hertsear (ISBN 9789491971280) is te koop bij alle Nederlandse boekwinkels en te bestellen via de webwinkel van de Friese uitgever. Het kost € 16.
Misschien heb je ze eerder al eens gezien, miniatuur beschilderde stenen met een label van Caminostones? Wist je dat je via dit label een verhaal kunt ontdekken? Deze reizende stenen en verhalen maken deel uit van het Caminostones project. De stenen zijn neergelegd op camino’s en langeafstandspaden.
Het idee is de vinder te verrassen met een kleine schildering en te verbinden of te inspireren door het verhaal erachter. Wie wil, kan een steen meenemen en elders achterlaten voor het vervolg van zijn reis.
Reizende Caminostone in Stonehenge (2017)
In 2015 zette ik voor het eerst een route met stenen uit. Daarna volgden er vele in binnen- en buitenland en kwamen er meldingen en reacties van over de hele wereld. Eén steen is zelfs bij zijn voorouders op Stonehenge terechtgekomen!
Dit najaar zijn 25 nieuwe reizende stenen uitgezet op de Via de la Plata, tussen Sevilla en Granja de Moreruela. Deze zijn verbonden met een verhaal of de rijke historie van de oude route. Zeven van de 25 stenen zijn inmiddels gevonden. Eén daarvan vertelt het verhaal van een van de oprichters van het St. Jacobs Gezelschap in Sevilla. Hij stierf terwijl hij bezig was met de markering van de Via de la Plata. ‘Zijn’ steen legde ik neer bij het monument dat ter ere van hem is opgericht. Met de pelgrim die hem vond, is hij naar Oostenrijk gereisd en neergelegd bij een heilige steen aan een Oostenrijks pelgrimspad.
Zo zijn er meer stenen en verhalen die verder zijn gereisd of naast het pad wachten … wellicht op jou?
De miniaturen, bijbehorende verhalen en hun locaties aan de Via de la Plata vind je terug via de knop caminostones hieronder. Eerder neergelegde stenen en hun verhalen zijn te vinden via publicaties in de Ultreia in december 2015 en maart 2018.
Andrea Haandrikman-Schraets
Het boek De Grote Wandelaar – met als ondertitel ‘van thuis, naar het einde van de wereld’ – is de langverwachte Nederlandse vertaling van El gran Caminante. Het is het best verkochte, in de ik-vorm geschreven, Spaanse verhaal van een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
De auteur, Antxón González Gabarain, is een Baskische pelgrim die in 2008 van zijn geboortedorp aan de Baskische kust naar Compostela trekt, wandelt zoals hij dat noemt. Daarbij kies hij voor een niet meer gebruikte pelgrimsweg tot in Santo Domingo de la Calzada. Op weg naar Sint Jacob vertelt hij kleurrijke verhalen over het Baskische dorpsleven, spooktreinen, vriendelijke nonnen en gehaaide kaartspelers en over de ontmoetingen onderweg met andere pelgrims, leugenaars en scholieren die zijn tocht delen.
Drie dagen na het beëindigen van zijn werk overleed de auteur aan de gevolgen van ALS. Hij was slechts 41 jaar.
Op verzoek van zijn vader werd dit werk uitgegeven. Het is opgedragen aan alle ALS-patiënten en van de opbrengst komt 25% ten goede aan Antxóns kinderen en 25% is voor de Baskische organisatie ADELA, een ngo die hulp biedt aan gezinnen van andere slachtoffers van deze dodelijke spierziekte (in het Spaans ELA geheten).
De Grote Wandelaar is bij Amazon verkrijgbaar als E-book (zowel Nederlands- als Spaanstalig).
Als paperback is het verkrijgbaar via Amazon.com, maar dan komen er hoge verzendkosten bij.
Bij voldoende belangstelling is het wellicht ook mogelijk het boek te bestellen via de vader van Antxon. Al naar gelang het aantal bestellingen dat in één keer kan worden verzonden, zou de prijs per boek dan €14 à €18 (incl. verzendkosten vanuit Spanje, excl. verzendkosten binnen Nederland) bedragen.
Belangstelling voor een papieren boek? Laat het ons weten.
Op zaterdag 19 maart 2022 wordt de landelijke voorjaarsbijeenkomst gehouden in Utrecht. 
Het bestuur heeft, naar aanleiding van een voorstel van de regio Noord-Holland benoorden het IJ, tijdens het regio-overleg op 7 oktober 2020 besloten dat de landelijke voor- en najaarsbijeenkomsten verschillend van karakter zullen zijn.
De voorjaarsbijeenkomst (in Utrecht) wordt door de werkgroep Ledenbijeenkomsten in samenwerking met de werkgroepen van het Genootschap georganiseerd. Voor de najaarsbijeenkomst (in de regio) ligt de organisatie in handen van de regio die aan de beurt is en de werkgroep Ledenbijeenkomsten. De regio’s zullen bij toerbeurt eenmaal in de zestien jaar bij de organisatie betrokken zijn.
Ultreia is een uitgave van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Voor meer informatie en nieuws zie de website www.santiago.nl en de Facebookpagina, waar je ook tips en ervaringen kunt uitwisselen met andere pelgrims.
Redactie: José van der Haar en Francine van den Bergh
Redactieadviseur: Gabriël van de Luitgaarden
Tegenlezers: Ellen Eumelen en Janine Verhaaf
Verzending: Han Lasance
Deadline/publicatiedatum: Ultreia verschijnt rond de 20e van iedere maand. Wij zien jouw kopij graag voor de 15e tegemoet op ultreia@santiago.nl.
Aanwijzingen voor de auteur: Kopij mag maximaal 300 woorden bedragen in platte tekst (tekst zonder opmaak), bij voorkeur met een relevante foto/afbeelding (met bronvermelding) erbij. Wij gaan ervan uit dat wij deze foto dan vrij mogen gebruiken.
Foto’s: De foto’s voor deze Ultreia zijn aangeleverd door de schrijvers van de artikelen of afkomstig uit het media-archief van Het Genootschap.
Vertrouwenspersoon: Het Genootschap heeft twee vertrouwenspersonen die je kunt benaderen bij problemen, conflicten of een vertrouwelijk gesprek. Hier vind je meer informatie.
Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob
Janskerkhof 28 a
3512 BN Utrecht
KvK nummer: 40447304
BTW nummer: NL 8039.95.635.B01
IBAN: NL41INGB0005151146
IBAN: NL41INGB0005151146
