Regio Oost-Nederland

‘Drie miljoen voetstappen naar Sicilië’

Voorstelling zondag 27 juni in Diepenheim

Er mag eindelijk gelukkig weer veel meer na de versoepelingen, en daarom houden wij als Regio Oost Nederland van het Genootschap Sint Jacob zondag 27 juni een mooie bijeenkomst in Diepenheim, in het cultuurcentrum-herberg De Pol aan de Raadhuisstraat 8.

Zeker, dat is op wel heel korte termijn. Had de commissie Regio Oost dat niet eerder kunnen aankondigen, zult u denken.

Neen, dat kon niet, want pas een paar dagen geleden liet actrice/schrijfster/theatermaakster Nhung Dam weten dat ze die dag naar Diepenheim kan komen voor een voorstelling.

Nhung Dam zou verleden jaar voor ons optreden, maar u weet: corona.

Nu we weer bijeen kunnen komen, dachten wij als commissie: we doen het. Ook al is het op zo korte termijn.

Toen vorig jaar maart de coronacrisis uitbrak, begon Nhung Dam wandelboeken te lezen. Ook boeken over de camino’s naar Santiago. Ze wilde ook wandelen, onderweg zijn en weg zijn van alle  sores. Ze zou graag naar Italië willen, naar Rome lopen en misschien nog wel verder. Ze zocht op internet naar leuke plaatsjes, naar hotelletjes en restaurantjes. Maar ze kon er fysiek niet komen vanwege alle maatregelen, en daarom besloot ze in gedachten te gaan. Dat wil zeggen: elke dag liep ze in en rond Amsterdam, haar woonplaats. Maar in gedachten liep ze elke dag steeds verder naar Rome, naar Sicilië zelfs.

En die reis in haar fantasie maar wel heel echt met honderden kilometers in de benen, werd de basis voor haar theatervoorstelling ‘Drie miljoen voetstappen naar Sicilië’. Een heel bijzondere voorstelling waarin wij als leden van het Genootschap, als pelgrims naar Santiago, veel zullen herkennen.

We hadden Nhung Dam in eerste instantie uitgenodigd voor een voorstelling vorig voorjaar in Holten, vervolgens voor het najaar, maar ook toen moesten we het afblazen.

Nu stroomt gelukkig haar agenda weer vol, maar kan ze gelukkig wel zondag 27 juni haar voorstelling brengen in De Pol in Diepenheim. De aanvang van de anderhalf uur durende solovoorstelling is 14 uur. Vanaf 13 uur is er inloop in het cultureel centrum met koffie/thee en krentenwegge.

Na de voorstelling (even voor alle duidelijkheid: gratis toegankelijk) is er café Saint Jacques en daarbij is er gelegenheid om afscheid te nemen van Gerrit Stemerding die in maart vorig jaar aftrad als voorzitter van de commissie Regio Oost.  Fijn dat we hem voor zijn periode als voorzitter nu eindelijk kunnen bedanken, want ook  dat officiële afscheid moesten we vorig jaar een paar keer cancelen.

Verder te verwachten: 

Twee wandelingen zijn er al gepland:

Op zaterdag 10 juli in Delden. Vertrek bij het Station om 13 uur. 11 km.

Zaterdag 24 juli Lochem. Vertrek bij het Station 10.00 uur. 18 km.

Nadere gegevens  volgen nog.

Regio Oost Nederland

De regiocommissie verzorgt het reilen en zeilen van de regio. Wij hebben meer dan 1000 leden en de regio is groot. Globaal loopt onze regio van Lelystad naar het oosten boven Zwolle langs naar de grens met Duitsland. Gaat dan verder langs de grens naar Winterswijk en via Ruurlo en Vorden richting Apeldoorn, Elburg, Dronten weer naar Lelystad.

postcode gebieden : 7100 t/m 7799, 8000 t/m 8299

Een beetje verdwalen

Je moet wat in coronatijd. En daarom begon ik vorig jaar november klompenpaden te lopen in de provincie Gelderland.  Elke week eentje.  Daarbij merkte ik tot mijn vreugde dat je net als op een camino op een klompenpad kan verdwalen. Het was op het Thornspiccerpad, dat begint in Elburg. Een mooie tocht van 21 kilometer. Eerst loop je over de oude Zuiderzeedijk naar Doornspijk (in de Middeleeuwen Thornspic geheten, vandaar de naam van het pad), daarna ga je het ‘binnenland’ in en kom je op de Veluwe.

In de buurt van ’t Harde ligt de zandverstuiving De Haere, en even daarvoor  gebeurde het. Op een viersprong van weggetjes gaf het routepaaltje aan dat ik rechtdoor moest. Maar dat kon niet, want er lag een complete takkenwal, niet alleen over het pand maar helemaal door  – links en rechts – in het omringende dennenbos. Ik liep een flink eind het linkerpad op, maar er was geen ander routepaaltje. Dan maar naar rechts, het pad dat naar de zandverstuiving leidde. Ook hier geen aanduiding. Aan googlemaps en dergelijke op de telefoon doe ik niet; mensen op deze doordeweekse, kille novemberdag waren er niet, zodat ik langs de randen van de zandverstuiving ging lopen op zoek naar een routepaaltje. Lopend door het mulle zand,  blijkt zo’n verstuiving veel groter dan je denkt.

Hoe dan ook: uiteindelijk nam ik aan de rand een pad waarvan ik dacht dat dat richting ’t Harde zou gaan, en na enige tijd kwam ik bij een huis waar een man in de tuin bezig was met een bladblazer. Zijn spraakvermogen was  klaarblijkelijk aangetast, maar hij begreep me wel en kon gebaren dat ik richting ’t Harde liep. Enige tijd later vond ik het Thornspiccerpad terug.

Op mijn caminotochten in Spanje, Frankrijk en Portugal ben ik menigmaal een beetje of soms zelfs een beetje ernstig verdwaald. Dat hoort erbij, vind ik, en daarom heb ik nooit een route-app op mijn telefoon willen installeren. Het lichtelijk verdwalen bij ’t Harde gaf mij een heel klein beetje het caminogevoel dat ik in deze tijd zo mis.

Toen ik was teruggekeerd in Elburg, kon ik het parkeerterrein waar mijn auto stond, niet vinden. Ik vroeg de weg aan een voorbijganger en kwam met hem aan de praat (ook weer een voordeel als je niet op je telefoon kijkt). Ik vertelde hem over mijn belevenissen bij de zandverstuiving.  Die takkenbossen waren er gelegd, antwoordde hij, omdat het in de maanden daarvoor op mooie dagen te druk was geweest. Om mensen te ontmoedigen naar de zandverstuiving te gaan, was die versperring gemaakt. En zoals vrijwel alles in deze tijd, had ook deze eenzame tocht in dat verlaten gebied helaas toch te maken met corona.

Albert Holterman