Weg naar huis, de

Ange van Ommen (1957) maakte diverse pelgrimstochten en schreef er boeken over. Sinds 2009 heeft ze sarcoïdose. Chronische vermoeidheid en prikkelgevoeligheid zijn de belangrijkste klachten. Wandelen en pelgrimeren is voor haar een sleutel tot herstel. Ze leerde dat je van ver kunt komen, als je niet vanuit beperkingen maar vanuit mogelijkheden leeft. De lessen van de Camino gebruikte ze om stap voor stap haar (werkzame) leven opnieuw vorm te geven. Ange is inmiddels klankwerker en mindful coach, en werkt met mensen met dementie en hun mantelzorgers.

Omdat thuiskomen bij jezelf een terugkerend thema is tijdens al haar pelgrimstochten, loopt Ange deze laatste keer vanuit Santiago de Compostela naar huis. Het is een pelgrimstocht om terug te blikken op haar herstelproces en om te vieren hoe ze nu in het leven staat. Tijdens de vier maanden durende pelgrimstocht door vaak verlaten gebieden, wordt ze fysiek en mentaal flink op de proef gesteld. Alsof de reis een test is of ze eerdere opgedane lessen in de praktijk kan toepassen. Hoe zorg je goed voor jezelf als je belastbaarheid beperkt is en hoe ga je om met eenzaamheid? In “De weg naar huis”schrijft Ange open en eerlijk over haar gevoelens, emoties en dilemma’s,. Door de beeldende schrijfstijl krijg je als lezer et gevoel dat je de reis samen met haar maakt en mee beleeft. Het blijft spannend: is het haalbaar deze terugtocht te volbrengen?