Ziektes, pijnen, medicijnen

Blessures zijn er in allerlei soorten en gradaties van ernst. Wandelaars hebben vooral te maken met blaren, dikke vingers, een ‘slapende hand’, opgezette voeten, een pijnlijke heup en schouders, en vooral kuitkrampen en pijnlijke voetzolen, soms plaatselijk, soms over de hele zool. Met eenvoudige ingrepen en oefeningen kunnen deze pijntjes weer verdwijnen. Forceer nooit en neem op tijd rust. Warming-up is zinvol en begin de dag altijd met warme kleding. Verwijder het steentje in de schoen dat daar niet thuis hoort en let erop dat je, als je een pijnlijke plek wilt ontzien, niet te veel of te lang een beroep doet op een andere spier. Een peesontsteking (tendinitis) kan er de oorzaak van zijn dat de wandeling onderbroken of zelfs afgebroken moet worden en dit geldt ook voor de verzwikte enkel. Loop er niet te lang mee door, gebruik een natte doek en een bandage in noodsituaties en roep de hulp in van een arts. Hoe erger de verzwikking en hoe langer je ermee rondloopt, des te meer problemen op den duur. Ga ook voorzichtig om met knie- en rugklachten, soms kunnen wandelstokken helpen.   De achillespeesontsteking is de meest beruchte van alle wandelletsels. De ontsteking en de klacht manifesteren zich vaak langzaam en stellen de patiënt vervolgens voor een acuut probleem. Voordat je een arts consulteert, kun je zelf al behandelend optreden. Masseer echter nooit de pijnlijke plek! Geef je voeten rust en behandel het pijnlijke gebied met een ontstekingwerende zalf en bedek het daarna met een occlusief verband. De meeste baat heb je als je de zalf ’s nachts laat inwerken. Mocht je verder willen en kunnen lopen, leg het verband dan goed aan zodat het tijdens het lopen op zijn plaats blijft. Ook een wandelstok kan je behulpzaam zijn bij het vervolgen van je weg.   Nog erger dan de tendinitis is beenvliesontsteking (periostitis), een ontsteking van het periost (bot-omhulsel) op de aanhechtingsplaats waar zich dan normalerwijze een zeer pijnlijk zwellinkje manifesteert. De oorzaak is vaak overbelasting, in welke vorm dan ook (te grote passen, overgewicht of lopen op harde ondergrond). De diagnose is ter beoordeling van de arts. Een minder vaak voorkomend letsel is de marsfractuur, een breuk in een van de middenvoetsbeentjes.   Het beste advies: doe niet stoer! Weet dat een echte ontsteking rust vergt en soms een maandenlange herstelperiode.

De ene wandelaar heeft er vaak last van, de andere nooit. Je kunt dus niet stellen dat blaren nu eenmaal bij het wandelen horen, laat staan dat ze onvermijdelijk zijn. Je kunt het ontstaan van een blaar nooit helemaal voorkomen, maar je kunt wel maatregelen nemen om de kans erop zo klein mogelijk te maken. Voorkomen is beter dan genezen, en het voorkomen begint met het dragen van goede droge sokken, liefst naadloze, die goed om de voet passen. Was je sokken regelmatig. Zorg ook dat je schoenen een perfecte pasvorm hebben. Hoe slechter de pasvorm van beide attributen, hoe groter de blaarvorming. Het voorkomen begint ook met regelmatig te gaan wandelen, aanvankelijk over kleine afstanden, later geleidelijk over langere. Dat is goed voor je voeten die op deze manier langzaam kunnen wennen aan wat ze te wachten staat. Voor je voetverzorging kun je gebruik maken van diverse middeltjes, bijvoorbeeld vaseline, uierzalf of Gehwohl. Eventuele blaargevoelige plekken kun je vooraf afplakken met sporttape of leukoplast. Zorg dat hierbij geen huidplooien ontstaan, want in dat geval is het middel erger dan de kwaal. Talkpoeder over de pleister voorkomt dat het materiaal aan je sokken blijft plakken. Sommige mensen zweren bij wat ongewassen schapenwol tussen de sok en drukpunten van de voet. We hebben er zelf geen ervaring mee, maar voor sommigen van hen is het dé oplossing. Mocht zich toch een blaar ontwikkelen (de huid kleurt rood en er ontstaat een pijnlijk gevoel ter plekke), plak dan een blaarpleister (bijvoorbeeld Compeed) op de bedreigde plaats. Als je een beetje geluk hebt, kun je probleemloos verder lopen en na een week tot de conclusie komen dat er nieuwe huid aanwezig is en de blaar genezen is. Compeed is prima materiaal maar niet goedkoop. De pleisters kunnen je sokken ruïneren, maar als je wat leukoplast over de Compeed heen plakt, heb je een goede kans dat dit niet gebeurt. Een goed alternatief is Second Skin of Comfeel dat je op dezelfde manier kunt gebruiken. Sommige wandelaars smeren hun voeten in met kamferspiritus. De huid zou hierdoor sterker worden. Op blote voeten lopen schijnt ook goed te zijn. Weer anderen adviseren het gebruik van glycerine. Het wassen van de voeten met zeep wordt afgeraden.

Het is weliswaar geen fysiek ongemak, maar als je niet oppast, kan het wel nare gevolgen voor je hebben. Als het onweer dicht in je buurt komt, is het verstandig om beschutting te zoeken. De kans dat je persoonlijk door de bliksem getroffen wordt is relatief klein, maar als het gebeurt, kunnen de gevolgen ernstig zijn, variërend van ernstige verbrandingen tot de dood. De afstand tussen een persoon en een onweersbui (soms gepaard met zware regen- of hagelbuien en windstoten) is te meten in de volle seconden die verlopen tussen het zien van de bliksemflits en het geluid van de donder. Dat is per drie tellen ongeveer een kilometer. Probeer altijd – mocht je in het open veld overvallen worden – een goede schuilplaats te vinden: een schuur of gebouw. Mochten deze objecten niet bereikbaar zijn, houd je dan aan de volgende paar regels:

• Maak je klein door op je hurken te gaan zitten met de voeten tegen elkaar. Sla de armen om de knieën, houd het hoofd zo laag mogelijk en houd je handen over de oren. Ga nooit plat op de grond liggen.
• Schuil nooit onder een alleenstaande boom of langs de bosrand. Als je in het bos bent, zoek dan een laag groepje bomen in het laagste deel van het terrein.
• Schuil nooit in de buurt van waterpartijen (beek, vijver, fontein), hoge bomen, hoogspanningsleidingen, metalen hekken en blijf uit de buurt van je fiets of metalen wandelstok.
• Vermijd heuveltoppen en hoger gelegen gebieden.

Een blikseminslag wordt vaak voorafgegaan door opbouw van elektrische lading. Je haren kunnen in zo’n situatie rechtop gaan staan en je kunt zwavel ruiken.

Voor veel pelgrims zal het lastig zijn om in een restaurant in Frankrijk en Spanje duidelijk te maken dat zij een glutenvrij dieet moeten volgen. Het is dan gemakkelijk als je een document kunt laten zien aan welke eisen jouw maal moet voldoen en waarom. Celiac Travel heeft in 63 verschillende talen zo'n document opgesteld. De Franse en Spaanse versie kun je hier downloaden. Lees de Nederlandse (Dutch) versie om te zien wat er in het document staat.