Ultreia 81 – juni 2018

Van de redactie

Op een warme zomerdag in 2011 kwam ik na een etappe op de Camino Primitivo aan bij een herberg in Galicië. Er was een koel afdakje met een bar, waar behalve pelgrims ook mannen uit de buurt een biertje dronken. Ik dronk een cola in de schaduw, betaalde mijn bed voor die nacht, maakte een praatje met de aardige mannen en deed daarna mijn dagelijkse pelgrimsritueel van douchen, kleren wassen en bed opmaken.

Een fijne herberg was het, zo eentje waarvan ik dacht ‘Ja, deze plek, zo’n herberg wil ik’. Ik heb namelijk al sinds mijn eerste camino de enigszins naïeve en onder pelgrims niet heel originele wens om zelf een herberg te ‘hebben’.

Wat er fijn aan was kan ik niet goed benoemen. Een mooi oud boerenhuis, het was er rustig, ruim, gemoedelijk, niet heel luxe maar wel comfortabel. Aangenaam. Ik kon er goed mijn eigen gang gaan en ’s avonds was er een goed bord eten in het gezelschap van een leuk groepje medepelgrims.

Nou, om een lang verhaal kort te maken: voor deze herberg tekende ik een paar weken terug dus een huurcontract. Vanaf 1 augustus verruilen man, hond en ik het Amsterdamse leven voor het platteland van Galicië. Het gaat dus echt gebeuren. Opwinding, blijdschap, paniek!

Ik neem hierbij dus afscheid van jullie Ultreialezers, want ik hoop het voorlopig veel te druk te hebben voor het maken van een nieuwsbrief. Bedankt voor jullie aandacht en fijne reacties de afgelopen jaren. En wie nog zoekende is naar een (volgende) camino: doe die prachtige Primitivo en zoek ons op in Ponte Ferreira!

Ria Meinema