Ultreia 74 – oktober 2017

Van de redactie

Teleurgesteld zaten we op het terras; de bar in La Calzada de Béjar was om onduidelijke redenen gesloten die zaterdagochtend in september, dus deelden we een stuk chocola en namen nog maar een slok uit de waterfles. ‘We’ waren vijf mannen die ik zojuist ontmoet had en ik.

De dagen daarop kwam ik ze geregeld weer tegen: Miguel Angel die zich voorstelt als Michelangelo, Alfredo, de oudste die voorop loopt, Guzman de stille, Miguel die je met behulp van zijn mobiel altijd van alle informatie kan voorzien en Javier, de meest forse die langzaam maar gestaag doorlopend de rij sloot.

Drie mannen uit Asturias en twee uit Burgos: vijftien jaar geleden ontmoetten ze elkaar op de Camino Francés. Sinds dat jaar lopen ze elk jaar acht dagen samen op de camino, in de laatste week van september. Hun eigen Heilige Week: familie en vrienden weten dat dochters in die week niet kunnen trouwen en dat het verjaardagsfeestje van tante Carmen wéér niet bezocht zal worden.

In de zomer spreken ze eenmaal af, ergens tussen León en Oviedo, om samen te eten en het plan voor het komende jaar vast te leggen. En zo liepen ze samen de Norte, de Primitivo, naar Finisterre en nu dus de Via de la Plata in etappes.

Ik wens ze nog heel veel van die septemberweken toe. Omdat ze het zo ontzettend naar hun zin hebben.

Ria Meinema