Ultreia 70 – juni 2017

Van de redactie

Mijn eerste camino begon in Bilbao: niet gehinderd door enige kennis over beginplaatsen van routes had ik een vlucht daar naartoe geboekt. Ik liep dus de Camino del Norte en bij Villaviciosa zou ik linksaf slaan naar de Primitivo. Een geweldige tocht: die eerste blijft toch de meest bijzondere.

Ik had een routeboekje bij me. Dat boekje was niet naar mijn zin: te zwaar en qua info liet het te wensen over. Ik dacht geregeld terug aan dat gele Duitse boekje dat ik had moeten kopen. Telkens als ik medepelgrims met dat boekje tegenkwam keek ik er even in en betreurde mijn keuze.

Ik liep alleen door een bos. En opeens, echt midden op het pad, een beetje modderig, lág daar het gele boekje. Ik raapte het op en vervolgde mijn weg, in verbijstering. Dit kon gewoon niet. Maar het was wel zo.

Ik was die avond in een provisorische herberg in een sportzaal: matrasjes op de grond. Veel mensen die ik kende. Ook Duitse mensen. Mijn geweten begon een beetje te knagen: best lullig als je je boekje bent verloren. En ik had toch dat zware rotboek ook? Ik besloot in de gymzaal rond te vragen of er iemand een boekje miste. ‘Nein, hab ich hier’, niemand miste het. De volgende ochtend besloot ik dat het boekje definitief van mij was. Het kwam waarschijnlijk rechtstreeks van Jacobus: die gaf toch wat je nodig had? Het andere boek lag nu onder in de rugzak zwaar te wezen en ik liep op de gründliche informatie uit het gele boekje.

Ik sliep in een jeugdherberg. Nadat ik mijn wasje had stond er iemand naast mijn stapelbed: ‘Ben jij Maria?’, vroeg een vrouw in het Duits. Bijna goed. ‘Jij hebt mijn boek gevonden’. Ik had haar nog niet eerder gezien, maar de caminotamtam had zijn werk goed gedaan en adequaat melding gemaakt van het gevonden boekje. Met moeite stond ik het weer af. Drie dagen had het geduurd: het boekje en ik. Jacobus geeft wat je nodig hebt. En neemt het daarna net zo makkelijk weer terug!

Waarom ik dit vertel? Lees verderop in deze Ultreia het verhaal van de teruggevonden rugzak en de moderne facebookcaminotamtam.

Ria Meinema