Niet geplaatst interview voor de Jacobsstaf
Het Camino-gevoel doorgeven aan mijn kleinkinderen.
Dat klinkt mooi, maar wat is dat dan? En als je ze meeneemt waar moet je dan opletten en welke tips zijn er voor de opa’s en oma’s die wellicht ditzelfde overwegen? En hoe waren de ervaringen van die kleinkinderen eigenlijk?
De antwoorden kwamen vlot uit de praatgrage mond van camino-ganger Gert Pot. Voorheen verpleegkundige op de intensive care en nu gepensioneerd, maar wel fulltime opa. Tussendoor helpt hij zo nu en dan zijn zoon met de administratie in zijn huisartsenpraktijk en prikt af en toe wat patiënten.
Het wandelen zit in zijn genen. Van kinds af aan werd in de familie Pot tijdens vakanties al flink gewandeld. Op de TV zag hij beelden van de Camino naar Santiago. Dit stimuleerde hem om zelf ervaringen op de camino op te doen. Eerst een wat kleinere camino, van Lourdes naar Pamplona, maar daarna grotere stukken in zowel Spanje als Portugal. Tijdens een van die camino’s zag hij dat er ook met kinderen werd gelopen. Toen ontsproot het idee ooit met zijn kleinkinderen een stukje Camino te doen. “Misschien lukt het dan om dat camino-gevoel door hunzelf te laten ervaren. En wat voor mij ook belangrijk was dat is dat hierdoor een opa/kleinzoon moment wordt gecreëerd. Een moment waar ze misschien later met veel plezier op terugkijken. Ze moesten dan wel groter zijn en het natuurlijk ook wel willen”.
Tussendoor wandelde Gert Pot de ene na andere Camino en bij terugkomst deelde hij breeduit zijn ervaringen met zijn kleinkinderen, omfloerst met mooie verhalen. “Het is een proces om je kleinkinderen rijp te maken voor de Camino. Niet alleen die verhalen zijn de basis, maar ook de wandelingen in Nederland die ik met hen deed. Eerst 15 kilometer en daarna twee dagen met een overnachting van elk 20 kilometer”, aldus Gert Pot.
Gezien het leeftijdsverschil tussen het ene kleinkind en de anderen was het noodzakelijk er twee sessie van te maken. De eerste sessie zou alleen met Valentijn zijn en het jaar daarna de tweede sessie met Abel en Christiaan. Als periode werd de mei-schoolvakantie geprikt. “Dan hebben zij twee weken vrij en daarbij is het meteen een mooie afsluiting van hun basisschoolperiode. Daarna gaan ze verder naar het voortgezet onderwijs en ook verder op weg naar hun volwassenheid, waarbij het afzien tijdens de camino, je eigen grenzen verleggen, nieuwe ervaringen opdoen, openstaan voor passanten en culturen hieraan wellicht zal bijdragen”.
“Vrijdag 28 april 2023 was het zo ver om samen met Valentijn mijn eerste klein-kind-camino-ervaring op te doen. Wij zijn toen geland in Porto en met de bus aangekomen in Valença. Dit werd het vertrekpunt naar Santiago, maar dan wel via de Variante Espiritual. Een prachtige tocht van in totaal 7 dagen, waarin soms lange dag-etappes waren van 27 kilometers. Ook met pittige klimmen. Maar Valentijn heeft dit toch allemaal mooi
gedaan. Ook hij moest af en toe zijn eigen grenzen verleggen. Een keertje zat hij moe langs de weg en vertelde mij niet verder te kunnen. Maar even later pakte hij de route weer op en huppelde vrolijk door. Verder heeft hij kontakten gelegd, geslapen in zalen met meerdere snurkers en door de modder moeten banjeren, Engels gesproken, vreemde gerechten gegeten en het besef gekregen dat het leven veel te bieden heeft. Terugkijkend kan ik niets anders zeggen dat ik apetrots op hem ben. En dat wij deze tocht met elkaar hebben beleefd. Ieder wel op zijn eigen manier, maar toch samen. Wat ik hem heb willen meegeven is in mijn ogen gelukt. En dat is het gevoel van de Camino, de ongrijpbare geluksmomenten, het onderweg ondergedompeld worden in de natuur, het gevoel dat je meer kan dan dat je denkt, dat je veel kunt leren van de ontmoetingen onderweg en dat je tegenslagen kunt overwinnen. Deze eerste sessie was prachtig en zijn reactie was dat het tof was. Een mooier compliment bestaat niet”, aldus Gert Pot.
“De tweede sessie in 2024 samen met Abel en Christiaan verliep heel anders. Allereerst was mijn rugzak tijdens de vlucht naar Santiago zoekgeraakt. Door deze misser, vertragingen en gedoe moesten wij alsnog een taxi naar Triacastela nemen. Dit was namelijk ons vertrekpunt. Een lieve 300 euro heeft mij dat gekost. Maar goed we waren op
de plaats van bestemming De eerste wandeldag van 23 kilometer viel wat tegen door het slechte weer. Ik merkte toen al het grote verschil met mijn vorige tocht. Abel en Christiaan hielden elkaar bezig en ik had daardoor meer de rol als oppasser en bij Valentijn was ik meer de begeleider. Gelukkig kreeg ik de derde dag mijn rugzak terug en kon ik eindelijk wat warmere kleding aan. Want het weer was pet. Koud en veel regen. Maar de boys hielden zich geweldig. Ook zag je dat ook zij hun grenzen verlegden en dat zij soms vermoeid langs de weg vroegen hoe lang zij nog moesten lopen. Maar ze deden het toch maar mooi. En aan het eind van de tocht klaarde het weer op en liepen zij de laatste dag vermoeid maar voldaan de Plaza del Obradoiro op. Na zeven wandeldagen was deze missie volbracht. Zij vonden deze trip gaaf. En ik was in mijn nopjes. Ook aan hen heb ik laten zien wat de camino is, wat het betekent en wat je daar allemaal kunt aantreffen en ook wat dat met jezelf doet”.
“Terugkijkend ben ik blij dat ik dit met die boys heb kunnen doen. Dit stukje Camino staat in hun geheugen gegrift. Ik heb hun enthousiast gemaakt, laten zien dat er meer in de wereld is dan social media en dat zij tot meer in staat zijn. Zij hebben zichzelf overwonnen. Niet kunnen bestaat niet meer. Gewoon doen en zie maar hoe ver je komt”, aldus Gert Pot.
Tips voor degenen die dit ook willen doen.
-
Het is een proces. Maak ze enthousiast door verhalen en deel wat je hebt meegemaakt. Neem ze mee voor oefen-wandelingen.
-
Koop samen materiaal voor hun. Schoenen, goede kleding en rugzakjes van maximaal 20 liter.
-
Betrek de ouders zo vroeg mogelijk in dit proces, want die moeten uiteindelijk toestemming geven.
-
Betaal zelf alle kosten voor hun.
-
Maak samen de planning.
-
Maak een meeneem-lijstje.
-
Elke dag even een kort evaluatiemoment. Hoe vind je dat het gaat?
-
Niet de planning is leidend, maar de fysieke mogelijkheden van het kind.
-
Maak plezier en rust onderweg regelmatig uit.
-
Gewoon doen want dit samen met jouw kleinkinderen beleven is het dierbaarste dat er is.
“Als we het er nu nog over hebben verschijnen blijde gezichten met een grote smile. Wanneer gaan we weer opa?”
