In Sandebuur is in de 13e eeuw een vervangende kerk gebouwd. De kerk bleef aan Jacobus gewijd.
Deze kerk zou het karakter van de oude Groninger in baksteen opgetrokken kerken hebben gehad en was daarmee de enige in Drenthe.
Deze kerk is in 1831 afgebroken en de stenen zijn hergebruikt bij de bouw van de kerk in het nabijgelegen Roderwolde. Van het oude kerkgebouw zijn de zandstenen doopvont uit 1560, de kerkklok uit 1634 en de kerkbeker uit 1651 bewaard gebleven.
Roemeling vermeldt deze kerk onder het nabijgelegen Roderwolde.
Roemeling geeft aan dat het kerkvoogdenboek voor de periode 1518-1608 bewaard is gebleven en dat het werd bijgehouden door de pastoors respectievelijk predikanten. Roemeling vermeldt de pastoors tot de Reformatie. De laatste pastoor was Jacobus Santfoert die op 12 augustus 1598 ex-pastoor wordt genoemd, maar in 1601 nog aantekeningen maakt in het kerkvoogdenboek.
Een heel ander verhaal staat in het boek van Magnin, die aangeeft dat de naam van de laatste pastoor niet bekend was, maar hij weet wel te vertellen dat die pastoor aan het katholieke geloof hechtte en Spaansgezind was. Hij zou met de Spanjaarden zijn weggetrokken en daarbij van alles uit de kerk meegenomen hebben. Dit lijkt een sterk protestants gekleurd verslag van wat er bij de Reformatie gebeurde.
Sandebuur is nu nog een gehucht ten noordwesten van Roderwolde en ligt op een kleine zandrug dichtbij het Leekstermeer. Begin 19e eeuw werden de door inklinking van het veen veroorzaakte problemen met de hoge grondwaterstand zo groot, dat Sandebuur grotendeels werd verlaten. Toen is ook de kerk afgebroken en min of meer verplaatst naar Roderwolde.
