Sint Jacob en de camino

Van de apostel Jacobus de Meerdere, ook wel Sint-Jacob (San Tiago in het Spaans) genaamd, zijn nauwelijks historische feiten bekend. Toch is hij niet weg te denken uit de cultuurgeschiedenis van West-Europa. Zijn graf ligt aan de oorsprong van de belangrijkste en mooiste monumentale weg die de middeleeuwen ons hebben nagelaten: de Camino de Santiago. (...) Wat is er dan zo bijzonder aan deze visser uit Galilea, van wie we niet eens weten wanneer hij geboren werd of hoe oud hij was toen hij stierf? (...) Hoe komt het dat ‘Santiago’ in onze tijd een toverwoord is geworden? Wellicht omdat er zo weinig over hem bekend is. Maar in de eerste plaats is Jacobus een heilige. Vrome verering, legenden en aan hem toegeschreven mirakelen deden de rest. (...) Pas in de zevende eeuw ontstond de overtuiging dat de apostel naar Spanje was gereisd om daar het geloof te verkondigen. Zijn prediking daar was geen succes. (...). Gedesillusioneerd keerde hij terug naar Judea. Hier kende zijn werk wel faam en succes, zo veel dat het de woede van de machthebbers opriep en hij uiteindelijk werd vermoord. Volgens de legende legden twee leerlingen, Athanasius en Theodorus, het lichaam van Jacobus in een bootje en stapten mee in. Door een engel geleid dreef het van Palestina over de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan naar de kust van Galicië (...). De leerlingen gingen met het lichaam van hun meester aan wal en vonden landinwaarts een geschikte begraafplaats. (...) Eeuwen gingen voorbij en niemand dacht nog aan het graf van de Heilige Jacobus. In 813 leidde een ster kluizenaar Pelayo er naar toe. (...). De vondst van zijn graf heeft grote gevolgen. Alfonso II van Asturië (791–842) sticht er een kerk en een klooster. (...) In zijn kathedraal verwelkomt Sint-Jacob nog steeds de pelgrims. Hij is een mooie vriendelijke man, hoog gezeten onder het timpaan van de Pórtico de la Gloria. In zijn kamertje, achter het hoofdaltaar, laat hij zich nog steeds omhelzen, zoals het pelgrimsritueel voorschrijft. (…)