Gedicht “Straks, als je zult gaan”

Straks, als je zult gaan

Straks, dan zul je gaan
op weg naar jouw woestijn
Een plek waar je verkoos te zijn
Om thuis te komen in jezelf

Straks, als je stap voor stap
Afstand neemt van het bekende,
Verder van het welgekende:
het zo lang betreden pad

Waar de stilte je omgeeft
Die een ziel soms kan genezen
Zoekend naar het klare wezen
Kringen trekkend om je kern

Stilte zonder eenzaamheid
Stilte zoveel meer dan leegte
Dichter bij het allermeeste
Stilte waarin Hij zal zijn

En wij op gepaste afstand,
Losgelaten, maar steeds nader
Wachtend tot je van je paden
Weer in ons thuiskomen zal

Cees  (07-12-2014)